Op de dromedaris

Vanmorgen vertrekken we voor een redelijk korte rit naar Erfoud in het zuiden van Marokko. Het uitzicht onderweg is spectaculair. We komen mooie kasba's tegen maar ook armoedige huisjes.
Bijzonder is de kloof die vol staat met dadelpalmen, midden in een desolaat, droog, bruin landschap. De dadelpalmen schijnen bedreigd te worden door een klein schimmeltje. Zou zonde zijn!

In Erfoud komen we aan het begin van de middag aan in een hotel waar we twee uur de tijd hebben om te lunchen en evt. te zwemmen. Om drie uur rijden de jeeps (landcruisers) voor en begint de anderhalf uur durende tocht naar de zandduinen van Erg Chebbi. 4 personen van de groep blijft hier een nachtje in een dessert hotel en de rest van ons stijgt op de dromedarissen. We zijn met een groep van 10 en er zijn telkens 5 dromedarissen aan elkaar gebonden. Het is een behoorlijk gehobbel maar wel prachtig in de woestijn. Wat een rust!
Natuurlijk heb ik mij djellaba aan, ik heb vandaag ook nog een berbersjaal gekocht en die wordt vakkundig om mijn hoofd gedrapeerd. Net echt. Volgens de berbers ben ik Fatima couscous.

Na ongeveer anderhalf uur arriveren we in het woestijnkamp. We worden verwelkomd met het onvermijdelijke glaasje mierzoete thee.
Elektriciteit is er natuurlijk niet en omdat het al vroeg donker wordt komen de kaarsjes al snel op tafel.
Na het diner, een heerlijke tajine met kip, groente en aardappelen gaat het kampvuur aan en wordt er muziek gemaakt en gezongen. De berbers slaan op de trommels. Het is wel leuk, maar veel variatie zit er niet in het ritme en de tekst. Één enthousiaste berber gaat er bij dansen en afgewisseld met onze nederlandse toppers wordt het gezellig.

We slapen in tenten en het wordt niet zo koud als we gedacht hadden. Maar toch doe ik geen oog dicht.
En het is echt waar: de sterrenhemel in de woestijn is prachtig.