Tibetaanse bezienswaardigheden

We zijn hier wel een bezienswaardigheid in Tibet. Ik had gelezen dat de Indiërs je onbeschaamd aan kunnen staren, maar de Tibetanen doen er niet voor onder. Er zitten een paar lange blonde vrouwen in de groep en een paar lange mannen. Dat zorgt soms voor hilariteit. Bijvoorbeeld een, voor Tibetaanse begrippen lange Tibetaan, die keihard begint te lachen en met groepsgenoten op de foto willen. Zelf heb ik er niet zo veel last van: niet lang en niet blond.
Op een keer zaten we in een restaurantje en plotseling zien we een oud vrouwtje, met haar handen langs haar ogen, naar binnen staren. Daar moet natuurlijk een foto van gemaakt worden. Als Wim, die voor het raam zit en de vrouwtjes dus niet kan zien, de foto wil bekijken op het scherm komen ze nog dichterbij om ook op het schermpje te kijken. Hilarisch!
Ook op straat worden we ongegeneerd aangestaard. Ik merk dat een glimlach helpt. Je krijgt dan een brede glimlach terug.

Inmiddels zijn we, na een prachtige maar lange tocht, aangekomen in Lhasa. De weg ging over alweer een pas van 5000 meter, langs een mooie gletsjer (volgens de gids de op 1 na grootste van de wereld) en langs een heilig meer met een magische blauwe kleur. Overal moeten we betalen en het geld gaat snel hier in Tibet.

Waar Shigatse een mooie mix van oud en nieuw was: veel mensen in traditionele kleding, maar ook jongeren met Justin Bieber kapsel, valt Lhasa me behoorlijk tegen. Veel moderne gebouwen en er is weinig te merken van de Tibetaanse tradities. Muziek die we op straat horen is steevast Chinese muziek en ook de winkels die we tot nu toe gezien hebben verkopen Chinese meuk.
Hopelijk komen we de komende dagen nog in de oude wijk met Tibetaanse winkeltjes terecht.

Vanmorgen het Potala paleis bezocht. Dit is het winterpaleis van de Dalai Lama's. Het gaat er allemaal strikt aan toe. We betalen een torenhoge toegangsprijs (iets meer dan € 25). We mogen bijna niets meenemen (zelfs geen zonnebrand). En we moeten zo'n drie controles door. Op de kaartjes staan zelfs onze paspoortnummers. We hebben ook een tijd toegewezen gekregen en worden geen minuut eerder doorgelaten, en als we te laat zouden zijn, hebben we gewoon pech.
Het paleis ligt tegen een bergwand aan en we moeten behoorlijk veel trappen op. Op deze hoogte en met een fel zonnetje is dat een behoorlijke inspanning.
Het paleis wordt op dit moment bijna niet gebruikt. Het woongedeelte van de Dalai Lama's zijn nu tempels en in dat deel krijgen we een rondleiding. Omdat het paleis van buiten wit met zwart is, verwacht ik binnen niet zo veel kleur en detail te zien. Maar het is allemaal prachtig. Wel een overdaad aan gouden boeddha beelden.

Na de rondleiding lunchen/dineren (het is inmiddels 5 uur en na mijn ontbijt van een Belgische wafel heb ik niets meer gegeten) we bij Dico's, de plaatselijke Mc Donalds. Na de vele locale maaltijden die we gegeten hebben smaakt het prima.

We blijven nog 2 volle dagen in Lhasa, dus even wat rust in het reisschema.